TFEB Değişiklikleri Gösteren Renal Hücreli Karsinom
Özet
TFEB Rearranje RCC: Altıncı kromozomda bulunan TFEB geninin translokasyonu sonucu gelişen nadir böbrek malignitesidir, translokasyon partneri büyük çoğunlukla 11. kromozomdaki MALAT1 genidir.
Genç hastalarda daha çok görülür.
Bifazik morfolojik özellik gösterir, tümör hücrelerinin çoğunluğu berrak hücre morfolojisindedir, ancak bir kısmı küçük eozinofilik hücreler halinde bazal membran benzeri madde etrafında “rozetlenme” benzeri formasyon yaparlar.
Nadir de olsa sadece eozinofilik formları bulunur.
TFE3 RCC’ye benzer sekilde pankeratin azlığı, AMACR (rasemaz) pozitifliği görülür. TFEB rearranje tümörlerde hemen her zaman melanositik belirteçler (HMB45, melan A) ve Katepsin K pozitifliği görülür. GPNMB diffüz pozitiftir.
TFEB FISH testi altın standarttır.
TFE3 RCC’den çok daha nadirdir.
Yavaş seyirli (indolan) bir tümördür.
TFEB amplifiye RCC: TFEB geni amplifikasyonu sonucu çoğunlukla yaşlı hastalarda meydana gelen nadir ve agresif bir tümördür.
Yaşlı erkeklerde görülme sıklığı daha yüksektir.
Agresif prezentasyona sahiptir. Renal sinüs ve renal ven invazyonu, renal adipoz doku infiltrasyonu, uzak metastaz sıktır.
Eozinofilik yüksek nükleer dereceli tümörler papiller, kribriform, diffüz ve tübüler paternler gösterebilir.
TFEB rearranje RCC’den daha az tutarlı olmak üzere melanositik markerlar ve katepsin K gösterir. GPNMB diffüz pozitiftir.
TFEB gen amplifikasyonunun 10 kat ve üzeri olması tanı koydurucudur ancak gen amplifikasyon pozitifliğinde eşik değeri tartışmalıdır (örnek: 10 kopyadan az TFEB gen amplifikasyonlu vakalar vardır).
Referanslar
Moch H, Amin MB, Berney DM, et al. The 2022 World Health Organization Classification of Tumours of the Urinary System and Male Genital Organs-Part A: Renal, Penile, and Testicular Tumours. Eur Urol. 2022;82(5):458-468. doi:10.1016/j.eururo.2022.06.016
Whaley RD, Sill DR, Tekin B, et al. Evaluation of 3,606 renal cell tumors for TFE3 rearrangements and TFEB alterations via fluorescence in situ hybridization, next generation sequencing, and GPNMB immunohistochemistry. Hum Pathol. 2025;159:105797. doi:10.1016/j.humpath.2025.105797
Settembre C, Di Malta C, Polito VA, et al. TFEB links autophagy to lysosomal biogenesis. Science. 2011;332(6036):1429-1433. doi:10.1126/science.1204592
Wyvekens N, Rechsteiner M, Fritz C, et al. Histological and molecular characterization of TFEB-rearranged renal cell carcinomas. Virchows Arch. 2019;474(5):625-631. doi:10.1007/s00428-019-02526-8
Kammerer-Jacquet SF, Gandon C, Dugay F, et al. Comprehensive study of nine novel cases of TFEB-amplified renal cell carcinoma: an aggressive tumour with frequent PDL1 expression. Histopathology. 2022;81(2):228-238. doi:10.1111/his.14683
Gupta S, Johnson SH, Vasmatzis G, et al. TFEB-VEGFA (6p21.1) co-amplified renal cell carcinoma: a distinct entity with potential implications for clinical management. Mod Pathol. 2017;30(7):998-1012. doi:10.1038/modpathol.2017.24
Salles DC, Asrani K, Woo J, et al. GPNMB expression identifies TSC1/2/mTOR-associated and MiT family translocation-driven renal neoplasms. J Pathol. 2022;257(2):158-171. doi:10.1002/path.5875
Zhang M, Xian J, Tang J, et al. Clinicopathologic and Molecular Study of TFEB-altered Renal Cell Carcinomas: Tumors With Frequent PDL1 Expression. Am J Surg Pathol. Published online July 23, 2025. doi:10.1097/PAS.0000000000002458
