Çocuk Hastalarda Dental Erozyon: Klinik Bulgular, Tanı ve Koruyucu Yaklaşım

Dental erozyon, bakteriyel etkiden bağımsız olarak asidik ajanların diş sert dokularında neden olduğu geri dönüşümsüz madde kaybı olarak tanımlanmaktadır. Günümüzde özellikle çocuk ve adölesan bireylerde artan görülme sıklığı nedeniyle önemli bir koruyucu diş hekimliği sorunu haline gelmiştir. Erozyonun etiyolojisinde, düşük pH’lı içeceklerin sık tüketimi, diyet alışkanlıkları, tükürük akış hızı, davranışsal faktörler ve gastroözofageal reflü gibi sistemik durumlar rol oynamaktadır. Süt dişlerinin ince ve düşük mineral içerikli mine yapısı, bu dişlerin eroziv etkilere karşı daha duyarlı olmasına neden olmaktadır. Klinik olarak mine yüzeyinde matlaşma ve pürüzsüzleşme gözlenmekte, ileri evrelerde dentin ekspozu ve dentin duyarlılığı ortaya çıkmaktadır. Erozyonun erken dönemde tanımlanması, hem önleyici yaklaşımların uygulanması hem de restoratif tedavi gereksiniminin azaltılması açısından önem arz etmektedir. Koruyucu yaklaşımlar arasında beslenme danışmanlığı, uygun fırçalama tekniklerinin öğretilmesi, topikal florür uygulamaları ve tükürük akışının desteklenmesi yer almaktadır. Şiddetli olgularda kompozit rezin veya rezin modifiye cam iyonomer materyaller ile restoratif tedavi uygulanabilmektedir. Sonuç olarak, dental erozyonun erken tespiti ve etiyolojik faktörlerin kontrol altına alınması, uzun dönemde ağız ve diş sağlığının korunmasında önemli role sahiptir.