Öğrenme Güçlüğü Olan Çocuklar ve Eğitimleri
Özet
Özgül öğrenme güçlüğü olarak da adlandırılan öğrenme güçlüğü, yetersizlik türleri içerisinde yaygın bir grubu oluşturmaktadır. Öğrenme güçlüğü bireylerin akranlarına kıyasla yaş ve zeka düzeyine göre sunulan tüm eğitim olanaklarına rağmen dil, okuma, yazma, matematik gibi alanlarda kendisinden beklenilenin altında performans göstermesi olarak tanımlanmaktadır. Dikkat eksikliği, işitsel ve görsel algı problemleri, dil becerilerinin ediniminde ve gelişimde problemler, bellek problemleri, yürütücü işlevlerde problemler öğrenme güçlüğü olan çocukların belirgin özellikleri arasında yer almaktadır. Öğrenme güçlüğü erken çocukluk döneminden itibaren birtakım belirtilerle kendini göstermektedir. Bununla birlikte öğrenme güçlüğü, bilişsel işlem gerektiren görevlerin yoğunlaştığı ilkokul döneminde özellikle çocukların okuma, yazma, matematik gibi alanlarda zeka ve yaşından beklenenin çok altında bir performans göstermesi ile belirgin olarak fark edilmektedir. Öğrenme güçlüğü olan çocuklar yaşadıkları güçlüklere göre sınıflandırılmaktadır. Disleksi (okuma güçlüğü), disgrafi (yazma güçlüğü) ve diskalkuli (matematik güçlüğü) öğrenme güçlüğünün en yaygın görülen türleridir. Öğrenme güçlüğü olan çocukların yaşadıkları güçlüklerin ayrıntılı olarak geçerli ve güvenilir araç, yöntem ve tekniklerle belirlenmesi yapılacak müdahalelerin etkililiği açısından son derece önemlidir.
Referanslar
Alloway, T. P. ve Alloway R. (2010). Investigating the predictive roles of working memory and IQ in academic attainment. Journal of Experimental Child Psychology, 106, 20-29. doi.org/10.1016/j.jecp.2009.11.003
Alloway, T., & Alloway, R. (2014). The working memory advantage: Train your brain to function stronger, smarter, faster. Simon and Schuster.
Alloway, T. P., Gathercole, S. E., Kirkwood, H., & Elliott, J. (2009). The cognitive and behavioral characteristics of children with low working memory. Child development, 80(2), 606-621. Erişim adresi: doi/pdfdirect/10.1111/j.1467-8624.2009.01282
American Psychiatric Association (2013). DSM 5: Diagnostic and statistical manual of mental disorders (5th ed). Arlington, VA: American Psychiatric Association
Baddaley, A. (2000). The episodic buffer: a new component of working memory. Trends in Cognitive Sciences, 11, 417- 422.
Bender W. N. (2016) Learning Disabilities (Sarı, H. Çev.). Ankara: Nobel Akademik yayıncılık Eğitim Danışmanlık
Bender, W. N., & Larkin, M. J. (2003). Reading Strategies For Elemantary Students With Learning Difficulties, Georgia.
Berninger, V. W., & Richards, T. L. (2002). Brain literacy for educators and psychologists. Academic Press.
Bruning, R. H., Schraw, G. J., & Norby, M. M. (2011). Bilişsel psikoloji ve öğretim. Trans Eds Ersözlü Z.N. ve Ülker R.). Ankara: Nobel Yayıncılık.
Büber, A. Başay Ö., & Şenol H. (2020). The prevalance and comorbidity retas of spesific learning disorder among primary school children in Turkey. Nord J Psychiatry, 74, 453-460.
Ege, P. (2006). Farklı engel gruplarının iletişim özellikleri ve öğretmenlere öneriler. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Özel Eğitim Dergisi, 7(02), 1-28.
Erkuş, A. (1994). Psikoloji Terimler Sözlüğü, Ankara: Doruk Yayınları
Fletcher, J. M., & Vaughn, S. (2009). Response to intervention: Preventing and remediating academic difficulties. Child Development Perspectives, 3(1), 30-37.
Garris, R., Ahlers, R. and Driskell, J. E. (2002). Games, Motivation, and Learning: A Research and Practice Model. Simulation and Gaming, 33(4), 441–472.
Hallahan, D. P., Kauffman, J. M., & Pullen, P. C. (2013). Exceptional Learners: Pearson New International Edition: An Introduction to Special Education. Pearson Higher Ed.
Hallahan, D. P., & Mercer, C. D. (2002). Learning disabilities: Historical perspectives. In Identification of learning disabilities (pp. 1-67). Routledge.
Hammill, D. D., Leigh, J. E., McNutt, G., & Larsen, S. C. (1987). A new definition of learning disabilities. Journal of learning disabilities, 20(2), 109-113.
IDEA, (2004). Child Count, Ages 6-21,Erişim adresi: www.IDEAdata.org
Interagency Committee on Learning Disabilities (US). (1987). Learning disabilities: A report to the US Congress. Department of Health and Human Services.
Isbell, R., Sobol, J., Lindauer, L., & Lowrance, A. (2004). The effects of storytelling and story reading on the oral language complexity and story comprehension of young children. Early childhood education journal, 32, 157-163.
Kirk, S. A. (2014). Republication of “Learning Disabilities: A Historical Note”. Intervention in School and Clinic, 50(2), 125-128.
Koç, M., Tutkun, F., & Uçan, M. (2002). Öğrenme güçlüğü nedeni zihinsel olmayan öğrencilerin algılama, bütünleştirme ve anlama süreçlerini etkileyen faktörler. XI. Ulusal Özel Eğitim Kongresi, 11-13.
Lerner, J. W. (2000). Learning disabilities: theories, diagnosis, and teaching strategies. Boston, MA, Houghton‐Mifflin.
Lipson M. Y., & Wixson, K. K. (2009). Assessment & ınstructions of learning and writting difficulties: An interactive approach. Boston: Pressley.
Melekoğlu, M. ve Çakıroğlu, O. (2015). Özel Öğrenme Güçlüğü Olan. Ankara: Vize Yayıncılık.
Mercer, C. D., Hughes, C., & Mercer, A. R. (1985). Learning disabilities definitions used by state education departments. Learning Disability Quarterly, 8(1), 45-55.
Milli Eğitim Bakanlığı (1962). Milli Eğitim Bakanlığı. (1962). 222 sayılı ilköğretim ve eğitim kanunu hükümlerine göre hazırlanan özel eğitime muhtaç çocuklar yönetmeliği, 24.07.1962 tarih ve 11162 sayılı Resmi Gazete.
Milli Eğitim Bakanlığı (1968). Özel eğitime muhtaç çocuklar yönetmeliği, 18.01.1968 tarih ve 12803 sayılı Resmi Gazete.
Milli Eğitim Bakanlığı (1975). Özel eğitime muhtaç çocuklar hakkında yönetmelik, 16.02.1975 tarih ve 15151 sayılı Resmi Gazete.
Milli Eğitim Bakanlığı (1985). Milli Eğitim Gençlik ve Spor Bakanlığına bağlı özel eğitim okulları yönetmeliği, 09.12.1985 tarih ve 18953 sayılı Resmi Gazete.
Milli Eğitim Bakanlığı (2000). Milli Eğitim Bakanlığı özel eğitim hizmetleri yönetmeliği, 18.01.2000 tarih ve 23937 sayılı Resmi Gazete.
Milli Eğitim Bakanlığı (2006). Özel eğitim hizmetleri yönetmeliği, 31.05.2006 tarih ve 26184 sayılı Resmi Gazete.
Milli Eğitim Bakanlığı (2018). Özel eğitim hizmetleri yönetmeliği, 07.07.2018 tarih ve 30471 sayılı Resmi Gazete.
Oxford, R., & Crookall, D. (1989). Research on language learning strategies: Methods, findings, and instructional issues.
Reid, R., & Lienemann, T. O. (2006). Self-regulated strategy development for students with learning disabilities, Teacher Education and Special Education, 29(1), 3-11.
Roitsch, J., & Watson, S. M. (2019). An overview of dyslexia: definition, characteristics, assessment, identification, and intervention. Science Journal of Education, 7(4).
Rotter, J. B. (1966). Generalized Expectancies For Đnternal Versus External Control Of Reinforcement. Psychological Monographs, 80, 1-28.
Seçkin Yılmaz, Ş. ve Şemşedinovska, B. (2020). Öğrenme güçlüğü olan ve olmayan öğrencilerin pragmatik dil becerilerinin incelenmesi.
Toros, F. ve Torun, Ş. (2021). Her Yönüyle Herkes İçin Özgül Öğrenme Bozukluğu (1. Baskı). Ankara: Akademisyen Kitabevi A.Ş.
Turan, F. ve Yükselen, A. (2004). Öğrenme güçlülüğü olan çocukların dil özellikleri. Eğitim ve Bilim, 29(132).
Weinstein, C. E., Acee, T. W., & Jung, J. (2011). Self‐regulation and learning strategies. New directions for teaching and learning, 2011(126), 45-53.
Yeung, S. S. (2016). Cognitive mechanism underlying the relationship between rapid automatized naming and reading: A longitudinal study on bilingual children. Reading Psychology, 37(8), 1196-1211.
