Öğretimin Planlanması ve Öğretim Planları
Özet
“Öğretimin Planlanması ve Öğretim Planları” isimli bu bölümde, öğretimin planlanması ve öğretim planlarının eğitim sürecindeki önemli rolü ele alınmaktadır. Planlama; öğretim sürecine düzen, tutarlılık ve esneklik kazandıran, öğretmenin mesleki güvenini artıran, öğrencilerin ise daha anlamlı ve kalıcı öğrenme deneyimleri yaşamasını sağlayan temel bir süreçtir. Yıllık, ünite, ders ve etkinlik planı gibi farklı düzeylerde hazırlanan planların her biri, eğitim programının nitelikli bir şekilde sınıf ortamına yansımasını sağlar. Bölümde ayrıca ürün, süreç ve anlamaya yönelik planlama yaklaşımları ile öğretim hedefleri, stratejileri, yöntemleri ve değerlendirme ilişkisi incelenmektedir. Öğretim planları sadece konuları aktarmakla sınırlı değildir; öğrencilerin farklılıklarını dikkate alan, teknolojiyi kullanan ve 21. yüzyıl becerilerini geliştirmeyi amaçlayan bütüncül bir yapıya sahiptir. Bu yönüyle planlama, öğretmen, öğrenci ve program arasında köprü kurarak etkili öğretimi güvence altına alır.
Referanslar
Bilen, M. (1999). Plandan uygulamaya öğretim. Anı Yayıncılık.
Bloom, B. S., Engelhart, M. D., Furst, E. J., Hill, W. H., & Krathwohl, D. R. (1956). Taxonomy of educational objectives: The classification of educational goals. Handbook I: Cognitive domain. Longmans.
Cruickshank, D. L., Bainer, D. L., & Metcalf, K. K. (1999). The act of teaching. McGraw-Hill.
Ertürk, S. (1986). Türkiye’deki bazı eğitim sorunları üzerine düşünceler. Şafak Matbaası.
Glatthorn, A. A., Boschee, F., Whitehead, B. M., & Boschee, B. F. (2019). Curriculum leadership: Strategies for development and implementation. SAGE.
Houff, S. (2012). Instructional alignment: Optimizing objectives, methods, and assessment for developing unit plans. R&L Education.
Johnson, M. (1967). Definitions and models in curriculum theory. Educational Theory, 17(2), 127–140. https://doi.org/10.1111/j.1741-5446.1967.tb00295.x
Joyce, B. (1978). Toward a theory of information processing in teaching. Educational Research Quarterly, 3(4), 66–77.
Karngbeae, L. D., & Kennedy, G. M. (2022). Instructional planning: Its importance and basic components. International Journal of Social Science and Education Research Studies, 2(12), 802–810.
Krathwohl, D. R., Bloom, B. S., & Masia, B. B. (1964). Taxonomy of educational objectives: Handbook II: Affective domain. David McKay.
Özçelik, D. A. (1998). Eğitim programları ve öğretim (Genel öğretim yöntemi). ÖSYM Yayınları.
Pagliaro, M. M. (2012). Research-based unit and lesson planning: Maximizing student achievement. R&L Education.
Petrina, S. (2007). Advanced teaching methods for the technology classroom. Information Science Publishing.
Posner, G. J., & Rudnitsky, A. N. (1994). Course design: A guide to curriculum development for teachers. Longman, 10 Bank Street, White Plains, NY 10606-1951.
Senemoğlu, N. (2018). Gelişim, öğrenme ve öğretim: kuramdan uygulamaya. (26. baskı). Anı Yayıncılık.
Shavelson, R. J. (1987). Planning. In M. Dunkin (Ed.), The international encyclopedia of teaching and teacher education (pp. 483–486). Pergamon.
Simpson, E. J. (1972). The classification of educational objectives in the psychomotor domain. Gryphon House.
Taba, H. (1962). Curriculum development: Theory and practice. Harcourt, Brace, Jovanovich.
Tyler, R. W. (1949). Basic principles of curriculum and instruction. University of Chicago Press.
Wiggins, G. P., & McTighe, J. (2005). Understanding by design. ASCD.
